Historia szkoły
Szkoła w Jastrzębi najprawdopodobniej istniała już w XV w. Poświadcza to dokument z 1486 r., w którym znajduje się wzmianka o nauczycielu. Była to szkoła parafialna (przykościelna), która prawdopodobnie podlegała plebanowi. Szkoła parafialna uczyła śpiewu, pacierza, psalmów i początków łaciny. Często nauczycielem w takiej szkole był organista.
Pierwszy konkretny przekaz o szkole i nauczycielu zachował się z roku 1607. Nauczycielem wtedy był Maciej z Dębicy. W XVII i XVIII wieku nie ma wzmianki o nauczycielu. Najprawdopodobniej zastąpił go organista, w związku z ufundowaniem organów do kościoła.
W kronice szkoły znajduje się przekaz o tym, że w 1848 r. spaliła się szkoła i mieszkanie organisty, który był wtedy nauczycielem. W 1851 r. wielmożni panowie z Kąśnej podjęli decyzję o budowie nowej szkoły i domu organisty. W 1853 r. rozpoczęto budowę szkoły, a do tej pory dzieci uczyły się tylko w niedzielę i korzystały z mieszkania duszpasterza. Pierwszym stałym nauczycielem był Kazimierz Mika. Pełnił on również funkcję organisty. Następnym nauczycielem był Stanisław Szafarz, a później Jan Fyda. W 1873 r. powstała szkoła dwuklasowa. Na mocy konkursu, od 1 września 1873 roku kierownikiem i nauczycielem został pan Jan Ligenza. Od 1913 roku w Jastrzębi istnieją dwie szkoły: Szkoła im. królowej Jadwigi w Jastrzębi Dolnej i Szkoła im. Zygmunta Krasińskiego w Górnej Jastrzębi. W 1924r. szkoła dwuklasowa w Jastrzębi została przekształcona na czteroklasową.
6 września wojska niemieckie wkroczyły do Jastrzębi i przeszły do Ciężkowic. Władze niemieckie zabroniły nauki historii, geografii i śpiewu, używania polskich książek. W 1944 roku na naszych terenach prowadzone były przez Niemców prace przy budowie okopów. Pracowali tam oczywiście Polacy, a nawet dzieci od 13 roku życia. 17 stycznia 1945 roku do Jastrzębi wkroczyły wojska radzieckie, wznowiono naukę wcześniej zlikwidowanych przedmiotów.
W roku 1947 podjęto decyzję o budowie nowej szkoły. W tym czasie, od 1946 roku, toczył się spór pomiędzy Jastrzębią Dolną a Górną o miejsce pod budowę szkoły. Jastrzębia Górna chciała jednej szkoły, ale w środku wsi, natomiast Jan Broniek, Franciszek Broniek, Aleksander Mika i ks. Kazimierz Moździoch chcieli wybudować szkołę przy plebanii. Plac pod budowę szkoły dał ks. proboszcz K. Moździoch. 8 sierpnia 1948 r. odbyło się poświęcenie kamienia węgielnego pod nową szkołę. Przez dwa lata nie rozpoczęto budowy z powodu braku pieniędzy i materiału. Prace wznowiono 1 września 1950 r. na skutek starań Jana Brońka. Szkołę do użytku oddano 4 maja 1952 roku.
Od 1949 roku pracę w szkole w Jastrzębi podjął późniejszy jej długoletni kierownik Jan Matuła. W 1955 roku do Szkoły nr 1 w Jastrzębi przybyła (ze Szkoły nr 2) pani Władysława Lis (później Gargaś) i tutaj uczyła już do czasu pójścia na emeryturę w roku 1990.
W szkole w tym czasie znajdował się ośrodek zdrowia z lekarzem. W 1959 r. usunięto ze szkół elementy religijne, krzyże, obrazy, a w 1961 r. - naukę religii. W 1963 r. zakupiono do szkoły pierwszy telewizor .
W 1970 roku pracę w szkole podjęli: Barbara Marszałek (Kras) i Józef Pyrek. Od 1971 roku pracowali w tej szkole państwo Nowakowie (Maria i Stanisław). W 1974 roku oddano do użytku Dom Nauczyciela. W 1975 roku pracę w szkole podjęła pani Maria Lechowicz. W 1977 roku w szkole zainstalowano centralne ogrzewanie.
na podstawie:
"Wielka historia Małej Ojczyzny - zarys dziejów Jastrzębi"
Opracowała: Małgorzata Słomska
Jastrzębia 2005
